Fé á fjalli

 

Fé er fallvalt og kannski ekki mjög skáldlegt að skrifa ljóð um peninga. Það er nú samt raunveruleikinn og hvað er skáldlegra en raunveruleikinn sjálfur. Hvað er íslenskara en sauðkindin ?

 

 

Fé á fjalli

 

Hátt ég stend á stalli.
Ég á feikn af fé - á fjalli.

Sauðina mína sendi til fjalla.
sæll í sinni kveð ég þá alla.
Á heiðunum háu þeir vaxa og dafna
í haust mun ég saman þeim safna.
Og þá verður gnægð af kjöti og ull
kosturinn mikill - í kistunni gull.
Landið er gjöfult á göfugum stalli
gott er að eiga fé sitt á fjalli.

Svo leituðu menn að sauðum mínum
síðla sumars á fákum fínum.
En á fjöllum var ekkert fé að sjá
fáeinar gæsir þar flugu hjá.
Á heiðinni háu var hrafnaþing
hoppuðu keikir allt í kring.
og kroppuðu augun úr lambi einu
engu þeir hlífðu - ekki neinu.

Hátt ég stóð - en sté - af stalli.
Ekkert er fé - á fjalli.